بقلم. بدوي الشاعر.... شعر عامى اجمل صبية الحلوة مرت قدامى وصوت خلخال قدمها رن فى ودانى عليها حتة جلبيه منقطه و متظبطة اه اه يانى قلت امشى وراها واشوف الحلوة من وين الخطوة بقيت خطوتين والساعة بقيت ساعتين كل ما افكر ارجع تانى انسي نفسي و مكانى ياترى انا مين ورايح فين واية اخرة مشوارى يا صبية استني شوية انتى مين وبنت مين واية الحلاوة دية ضحكت و قالت وانت مال اهلك ياعنيي قلت انا طالب القرب والحنية قالت قرب اية هو فى قرب بين النار والمية العب بعيد ياعنيي انت مش شايف انا مشعة انا قنبلة ذرية انا مهرة اصيلة وبنت ناس مش لقمة طرية وبعدين انت مين مش شايف نفسك انا كتير اووووى عليك ياعنيي لية كدة ياصبية هو انا فى البلد دى شوية اية يعنى كام شعرة بيضة وسنتين طاروا فى خناقة وشعر راسي خف هى صورة ولا جوازة لو كان على الشعر الابيض الشعر الابيض وقار يابنية والسنتين اغيرهم باسنان دهبية وازرع راسي بشعر اسود وناعم واحط فى عيونى عدسات عسلية هو يعنى انا خلاص انتهيت هو انا بندقية خربانة مرمية فى زبالة الجهاديه ولا علبة سجاير تقليد فى جيب جلبية منسية انا فارس ابن فارس كل الحكاية ان الزمان لعب بى شوية بدوى // الشاعر